ارائه دهنده خدمات آسانسور و پله برقی در رامسر

• سکو که مسافرین و یا بار بر روی آن قرار می گیرند.
• دیواره ها که به عنوان حفاظ بکار می روند.
وجود درب برای کابین طبق استاندارد اغلب کشورها اجباری است. نقش عمده درب کابین حفاظت از مسافرین است تا احتمالا با دیواره چاه به هنگام حرکت کابین برخورد نکنند.
یوک خود شامل سه بخش یوک بالا، ستونهای کناری و یوک زیرین می باشد.
در آسانسورهای کششی ممکن است سیم بکسلها بطور مستقیم به شاسی متصل شوند و یا پس از پیچیدن به دور فلکه هرزگرد روی کابین یا زیر آن که به یوک متصل هستند، به کابین ارتباط پیدا کنند.

بیشتر بخوانید: همه چیز درمورد سیم بکسل در صنعت آسانسور

کفشک های لغزشی یا غلطکی در چهار گوشه کابین روی یوکها تعبیه می گردند تا کابین را در طول ریل های راهنما هدایت کنند. ساختار یوک نه تنها از نظر قدرت آن مهم است بلکه تنظیم آن باید به گونه ای باشد که از انحراف، به ویژه در هنگام استفاده از کفشکهای غلطکی مصون بماند. انحراف و کج شدن یوکها پس از ساخت آنها ایجاد مشکل می کند ولی رفع اشکال فوق هر چند سخت خواهد بود ولی غیر ممکن نیست، و لذا لازم است که اجزاء نصب یوکها از دقت خاصی برخوردار باشد.

ابعاد کابین آسانسور چگونه است؟

ابعاد کابین آسانسور با توجه به سطح مورد نیاز بار یا نفر از جداول استاندارد استخراج می شود. در آسانسورهای خاص مانند خودروبر، تخت بر، برانکاردبر و یا ویلچربر، کابین جهت ورود تجهیزات به داخل آن دارای ابعاد خاصی است که باید رعایت شود. البته پیش از ساخت کابین باید ابعاد داخل چاه آسانسور کاملا بررسی و اندازه گیری شود سپس ابعاد نهایی کابین آسانسور محاسبه گردد. حد فاصل بین بدنه کابین و سطح داخلی دیواره چاه آسانسور حداکثر ۵ سانتی متر و حداقل دو سانتی متر در اندازه گیری ها باید مدنظر قرار گیرد. باید وزن کلی کابین که از موارد مهم تلقی می شود را با توجه به قدرت موتور آسانسور تعیین نمود.

جنس کابین آسانسور

انتخاب جنس کابین آسانسور به نوع آسانسور، ظرفیت آسانسور ،وزن مجاز کابین آسانسور، قدرت موتور آسانسور، منطقه، روکار بودن یا نبودن آسانسور، در معرض نور خورشیدن بودن و… بستگی دارد. معمولا جنس کابین‌های آسانسور استیل (استیل ضدخش یا استیل نگیر)، ام دی اف (MDF)، فرمیکا، و ترکیبی (کاموپوزیت – ترکیب استیل و ام دی اف) است. استیل‌های خش‌دار (ضد خش) کمتر خش می‌افتند و جنس بهتری دارند. گاهی از آینه و استیل باهم به‌کار برده می‌شود.
انواع استیل‌های دکراتیو رنگی (دودی-مسی-نقره‌ای-طلایی-رزگلد) را می‌توانید برای جنس کابین آسانسورتان انتخاب کنید.
جنس کابین آسانسور باید استاندارد باشد. مثلا از وقتی از ام دی اف استفاده می‌شود، باید مطمئن بود که این ام دی اف نسوز است.
یا به‌طور مثال، وقتی نور خورشید به کابین آسانسور تابیده می‌شود، به دلیل انعکاس نور از استیل استفاده نمی‌شود. وقتی آسانسور باربری است، بهتر است برای کابین آسانسور استیل کار نشود، چون آسانسور سنگین می‌شود. در مناطق شمالی، بیشتر از استیل نگیر استفاده می‌شود. گاهی جنس برخی از کابین‌های آسانسور، شیشه‌ای است. این نوع کابینها ،کابینهای پاناروما نامیده می شوند.

در تزئینات کابین آسانسور چه کارهایی صورت می‌گیرد؟

به‌طور کلی زیباسازی آسانسور شامل این موارد است:
• داخل کابین آسانسور (شامل تعویض کف آسانسور، تعویض بدنه‌های کابین آسانسور، نورپردازی، تعوضی دستگیره، تعویص پنل کلیدهای کابین و غیره).
• درب آسانسور
• شاستی‌های آسانسور
درب آسانسور تاثیر زیادی بر ظاهر آسانسور دارد و نوآوری‌های زیادی در این‌باره صورت گرفته است.
برای کف کابین آسانسور معمولا از انواع سنگ‌های معرق و گرانیتی استفاده می‌شود. خصوصیات این سنگ‌ها این است که نسوزند و جنس سختی دارند.
گاهی در هتل‌ها و مکان‌‌‌‌‌های عمومی از موکت‌های قابل‌شستشو نیز استفاده می‌شود (که طرح جدیدی نیست). در برخی از موارد بازسازی کابین آسانسور، لازم است که قبل از نصب جدید کفپوش کابین آسانسور، زیرسازی صورت بگیرد.
سقف‌ کابین آسانسور را می‌توان CNC کار کرد و نورپردازی کرد. با لیزر و نصب سقف کاذب می‌توان طرح موردنظر شما را متجلی کرد. برای نورپردازی کابین آسانسور می‌توان از انواع لامپ فلورانس استفاده کرد. البته گاهی برای سقف کابین آسانسور از آینه‌کاری نیز استفاده می‌شود.

نکات مهم در ساخت کابین

• ضخامت دیواره کابین حداقل باید ۱/۵ میلی متر باشد.
• ضخامت سقف و کف کابین حداقل باید ۲ میلی متر باشد.
• کف کابین باید غیر آتشزا بوده و سختی کافی در برابر فشار وارده توسط مسافر و بار را داشته باشد.
• داخل کابین باید در حالت ایستاده بطور دائم روشن باشد و در حالت استندبای هم با نور کم روشن باشد.
• دکمه های زنگ هشدار یا توقف اضطراری باید در محل پایین ترین دکمه در کابین باشد. (در ارتفاعی برابر ۸۹ سانتیمتر نصب شود)
• بالاترین دکمه در کابین نباید ارتفاعی بیشتر از ۱۳۷ سانتیمتر از کف کابین داشته باشد.
• با توجه به استاندارد EN-81 اروپا بطور متوسط سطح لازم برای ایستادن یک نفر مسافر در داخل کابین ۰/۲۸ متر مربع می باشد.
• جز درب ورودی کابین، دریچه اضطراری و محل تهویه هوا، باقی باید کاملا پوشیده باشد.
• کابین باید در تراز هر طبقه متوقف شود و در زمان ورود و خروج مسافر و بار در تراز کف طبقه باقی بماند.

• اندازه گیری ابعاد چاه آسانسور بسیار مهم است.
• ارتفاع کابین و درب کابین باید حداقل دو متر باشد.
• کابین باید دارای سیستم ایمنی مناسب باشد.
• روشنایی کابین از موارد مهم است.
• دیوارها، سقف و بدنه و کفشک باید مقاوم و ضد حریق باشد.